CHANGE!
want veranderen doe je zo.
Guda Koster
Kleed je uit, kleed je aan, wees een fotomodel, laat je fotograferen en wordt even 'larger than life'. Laat je verleiden en CHANGE!
Wie vindt het niet leuk om een keer iemand anders te zijn. Eindelijk verlost van jezelf. Werk mee aan het project ' CHANGE!' van Guda Koster. Wordt onderdeel van haar kunstwerk door je gewone kleding te verruilen voor een van haar intrigerende creaties. Je 'zo maar' op straat omkleden, een intiem gebeuren. Voor een kort moment word je iemand anders. De foto is het bewijs. Speciaal voor het Bureau voor Hedendaags Avontuur en de manifestatie Den Haag Sculptuur ontwierp Guda Koster een aantal kledingstukken. Trek ze aan en verander!
Data:
Vrijdag 20 juli
Zaterdag 21 juli
Zondag 22 juli
Lokatie:
Lange Voorhout
Change!
Door Jaring Dürst Britt
Als ik benaderd word door het Bureau voor Hedendaags Avontuur om een van hun 'avonturen' mee te maken, valt mijn oog meteen op de omschrijving van de bijdrage van Guda Koster. Met het aantrekken van door haar gemaakte kledingstukken een tijdelijke metamorfose ondergaan, dat lijkt me wel wat. Vroeger een verkleedkistkindje zijnd, tegenwoordig een voorliefde voor bloemenbroeken van Paul Smith en vormexperimenten van Viviënne Westwood hebbend, verheug ik mij op een buitenissige verkleedpartij.
'Uitstekend, je hebt goede schoenen aan', zegt Guda Koster als ik mij bij haar meld. 'Sommige mensen waarmee ik op pad ben gegaan, droegen teenslippers en dat gaf nou niet echt een representatief beeld. Wil je gezag kunnen uitoefenen, dan moet je dat wel uitstralen.'
Het wordt me tijdens deze kennismaking duidelijk dat het wat haar betreft geen carnavaleske bedoeling gaat worden. Er zijn uniformen door haar ontworpen voor vijf fictieve gezagsdragers: Inspecteur voor Groenvoorzieningen (jas en broek met een grasprint), Controleur van Voedselkwaliteit (appelprint), Handhaver van de Openbare Orde (lichtblauwe stof met bloemetjes), Gedelegeerde voor Gebouwen (baksteenprint) en Toezichthouder op de Miniseries (krijtstreepprint). Ik mag een uniform uitkiezen en eenmaal omgekleed, dien ik de controlerende taken van deze nieuwbakken Haagse functionaris uit gaan oefenen.
Mijn ronde hoef ik niet in mijn eentje maken, want Guda blijkt een 'collega' voor me te hebben gestrikt, Theresia geheten, die aan mij de eer laat om 'ons' uniform uit te kiezen.
In de ruimte van het Bureau voor Hedendaags Avontuur, die voor de gelegenheid is omgebouwd tot kleedruimte, val ik voor de Lily van der Stokker-achtige bloemetjes op het uniform van de Handhaver van de Openbare Orde. Ik zoek de juiste maat uit en kleed me om. In de spiegel zie ik dat het geheel er enigszins kolderiek uitziet, maar daar ik opgedragen heb gekregen om mijn nieuwe functie op serieuze wijze uit te oefenen, probeer ik doortastend, als Bromsnor anno 2007, naar buiten te stappen.
Zoals verwacht moeten de omstanders en de mensen van het Bureau voor Hedendaags Avontuur even lachen als ze het resultaat zien van de verkleedpartij. Vanzelfsprekend gniffel ik even met ze mee, maar ik weet snel mijn pose van streng kijkend heerschap te herpakken. Nadat Theresia zich ook heeft omgekleed kunnen we op pad. Guda stelt voor om in de richting van de Denneweg te lopen, zijzelf zal op enige afstand foto's van onze inspectieronde maken. Hoe we onze taak gaan invullen, mogen we van haar zèlf bepalen.
Daar gaan we, in ons lichtblauwe uniform met bloemetjes, op weg om de openbare orde te handhaven. Theresia met haar armen gedecideerd langs haar lichaam, ik met de handen op mijn rug. Beide hebben we een strenge blik in de ogen, wat ons er echter niet van weerhoudt om vriendelijk voorbijgangers te groeten. Hoewel we op omstanders een vreemde indruk moeten maken, voelen wij ons waarlijk gezagsdragers die de straat vrij van chaos dienen te houden. Op de Denneweg lijkt alles voorbeeldig zijn gang te gaan, totdat we tegen een overvolle prullenbak aanlopen.
-'Dit kan dus niet, hè.'
-'Nee, inderdaad, het is verschrikkelijk.'
-'Waar gaat het heen met de maatschappij.'
-'Ik denk dat we daar een bon voor moeten uitschrijven.'
Bij gebrek aan een bonnenboekje lopen we door, maar de toon is gezet. Opeens zien we overal uitingen van burgerlijke ongehoorzaamheid. We mopperen op een kartonnen doos die zomaar over een paaltje heen is gehangen. Constateren dat een poster van een politieke partij niet correct op een raam is aangebracht. Vragen ons af of de Artoteek wel een vergunning heeft voor de kangaroe die ze in hun etalage hebben staan. Overtreders van de regels (dat wil zeggen: onze regels) worden kordaat toegesproken:
'Meneer, wilt u op de stoep gaan staan, anders moet ik u bekeuren.'
'Jonge dame, uw rok is veel te kort, daarmee bent u in overtreding.'
'Mevrouw, u houdt uw ijsje verkeerd vast, wilt u dat niet meer doen.'
Daarnaast constateren we dat het onderhoud van de plantenbakken te wensen overlaat, hoewel dat eigenlijk onder het takenpakket van de Inspectie voor Groenvoorzieningen valt.
Weer op het Voorhout aangekomen, besluit ik onze wandeling een passend slotakkoord te geven. Ik houd halt op de rijbaan, draai me om naar een naderende auto en maak duidelijk dat de bestuurder dient te stoppen. Ik wacht een seconde of vijftien, doe een stap opzij en gebaar dat de wagen verder mag rijden. Zoals verwacht wordt mijn gezag gehoorzaamd.
Als het rollenspel is afgelopen en het einde van de verkleedpartij nadert, mag er toch nog even gedold worden. Guda posteert ons op een bankje waar we, voordat we onze eigen kleren weer aan gaan trekken, onze functie van ons af mogen schudden door even lekker mal te doen.Bij het trekken van gekke bekken, zwaaien met armen en het trappelen met benen, valt het me een beetje zwaar om uit mijn rol te stappen.Wat was het heerlijk om voor even, in bloemen gehuld, een zeikende en zeurende ambtenaar te zijn!