Antwoord Service
Bart Groenewegen

zoekt antwoorden.....
Op zoek naar antwoorden. De Antwoord Service per express. Wie is er niet op zoek naar antwoorden? Het leven is er vol van. Bent u op zoek naar het antwoord van uw buurman, kennis of vriend, op de vraag die eigenlijk niet gesteld wordt? De Antwoord Service weet daar raad mee. Hebt u een vraag waarop het antwoord binnen Den Haag gevonden kan worden? De Antwoord Service gaat voor u op pad en haalt de antwoorden persoonlijk op. Kom kijken en laat u verrassen door de Antwoord Service per express. Bart Groenewegen is na het succes van De Reizende Koffiebar opnieuw op reis.

Data:
Zaterdag 14 juli
Zondag 29 juli
Zaterdag 4 augustus

Lokatie:
Lange Voorhout en regio Den Haag

De Antwoorden Service gaat op pad; nostalgie onder het genot van een drankje.
Door Selma van Panhuis

Bij de ingang van het Bureau voor Hedendaags Avontuur (een blokhut die zo uit het bos geplukt lijkt) hangt een groene brievenbus met in witte opdruk: 'Hebt u een prangende vraag aan iemand in Den Haag? ANTWOORDEN SERVICE'.
Waarom zou je een vraag door een antwoorden service laten stellen? Het   lijkt me gemakkelijker om je mobieltje uit je broekzak te halen of even een mail te schrijven. Zit de grap of de crux hem enkel in het feit dat je iemand er fysiek op uit kan sturen? Zoals in vroeger tijden toen postduiven en boodschappers nodig waren om te communiceren op afstand. Ik denk aan de nog niet eens tot Ridder geslagen Tiuri (uit 'Brief aan de Koning' van Tonke Dragt) die een heel boek vol met avonturen nodig heeft om een brief aan de Koning van Unauwen te bezorgen. Die brief bevat dan ook topgeheim en moet bewaakt worden met het leven. Ik besluit het erop te wagen een vraag te stellen.





De wapenuitrusting van Bart Groenewegen, initiator van de ANTWOORDEN SERVICE, liegt er niet om; hij gaat gestoken in een groene polo en een witte broek, om zijn schouder hangt een roodleren postbode tas en zijn voor de gelegenheid groen gespoten mini busje fungeert als strijdros. Op zijn gehele entourage staat in strakke belettering ANTWOORDEN SERVICE.  
Bart begroet mij enthousiast: 'Ga zitten! Kopje thee?'
Uit zijn tas haalt hij een groen notitieboekje en een witte postkaart, wederom in huisstijl en met opdruk. Hij kijkt me vrolijk en nieuwsgierig aan:
'Ken je mensen in Den Haag?'
'Aan wie dacht je als eerste toen je de brievenbus zag?' Zo vuurt hij de ene na de andere vraag op mij af en als ik er zijns inziens klaar voor ben om een vraag te stellen via de ANTWOORDEN SERVICE schuift hij de postkaart voor mijn neus:
'Ik weet genoeg, je mag je vraag op het kaartje schrijven'.
Ik stel een vraag aan mijn oudtante Lienze. Als kind verruilde ik met mijn familie een week per jaar de Achterhoek voor Scheveningen, mijn ouders ruilden ons huis met dat van   mijn oom en tante. Wij naar het strand en mijn oudtante Lienze ging met haar man terug naar de Achterhoek, de omgeving waar ze is geboren en opgegroeid. Dat is nu vijftien jaar geleden en ik woon al zeven jaar in de Randstad. Noem me romantisch en nostalgisch maar soms mis ik de bossen en de velden waar de avonturen van mijn jeugd in liggen opgeslagen. Hoe zou dat zijn als je al in de zeventig bent en, zoals ze zelf zegt, aan de rafelranden van het leven leeft?





Mist u de Achterhoek? Schrijf ik op het kaartje. Je kan maar beter zo bondig mogelijk zijn. Dan vul ik mijn naam en telefoonnummer in en de adresgegevens van mijn oudtante. Het deel onder de stippellijn vult Bart zelf in, knipt het netjes af en geeft het mij terug. Het is de belofte die de ANTWOORDEN SERVICE aan mij doet: Ga ik mijn best doen het antwoord tot in de rafelranden te ontrafelen. Groet Bart '. Uit zijn tas haalt Bart een polaroid camera: 'En nu even lachen! Dan heeft je tante ook een beeld bij het verhaal'. En terwijl ik met mijn hoofd nog door de velden van mijn jeugd zwerf, klapt Bart zijn boekje dicht en staat op: 'Ik ga direct op pad om een antwoord voor je te vinden, je hoort van me.'
Halverwege de week krijg ik een sms'je: of ik zondag tussen vijf en zes, onder het genot van een drankje, het antwoord op mijn vraag in ontvangst kom nemen.
Die zondag ontvangt Bart me wederom allervriendelijkst: 'Biertje? Leuke tante heb jij zeg! We hebben gezellig gepraat, ik mag nog eens terugkomen. Ze vertelde dat als je oud bent en de mensen om je heen wegvallen je jezelf moet blijven kietelen, anders valt er niets meer te lachen. En ze komt zo ook.' Bart verwelkomt nieuwe gasten. Vragenstellers? Antwoorden gevers? Ieder met een eigen verhaal.
De antwoorden staan uitgestald voor het Bureau voor Hedendaags Avontuur; soms een hele alinea, soms slechts twee woorden. Ergens tussen staat 'mijn' bordje:
'Selma,
ik mis de koeien,
weiden, het accent,
Bredevoort.....
Door de rafelranden van het leven
word ik nu hier gekieteld.'
Ik spreek nog een aantal anderen, mensen bij wie Bart opeens met zijn groene busje voor de deur stond en mensen die hem erop uit hebben gestuurd een vraag te stellen. En zo delen we de avonturen van Bart de Boodschapper onder het genot van een biertje. Mijn tante is niet meer gekomen, haar antwoord mag ik op een mooie poster mee naar huis nemen.