Become a Tourist In Your Backyard #2
Eric von Robertson

Adventure is an elusive force that tends to unravel in the realm of the uncontrollable, on a craggily precipice that most people cautiously avoid.
Become a Tourist in Your Backyard #2, is als het ontdekken van je agenda in de wasmachine, bladzijden zijn weg, je hele schema is vaag en de totale to-do-list is verworden tot een stel inktvlekken die veel weg hebben van een vergeten archipel in de Indische Oceaan. The Center for the Advancement of Recreation and Leisure - CARL zal uitpakken met een serie van excursies die gebruikmaken van de aanwezigheid van avontuurlijke stromingen in en rond Den Haag. Eric von Robertson en gezelschap zullen de mogelijkheden verkennen van ongestructureerd spel en zo een bundel van vrijetijdsbezigheden samenbrengen. Over avontuur zegt hij; Avontuur is een onvindbare kracht die probeert het koninkrijk van het oncontroleerbare te ontrafelen op een steile rotswand die de meeste mensen zorgvuldig mijden. Durf je het aan?

Data:
Vrijdag 3 augustus
Zaterdag 4 augustus
Zondag 5 augustus

Lokatie:
BVHA, Lange Voorhout

Become A Tourist in Your Backyard
Door Wim van der Beek

Sommige kunstenaars maken dankbaar gebruik van teasers, eyecatchers of gimmicks om de aandacht van het publiek te trekken. Eric Von Robertson koos als rode draad voor zijn project 'Become A Tourist in Your Backyard' voor een candid camera-achtige ingreep die uiterst effectief bleek te zijn en dus volledig gelegitimeerd was. Hij monteerde een colablikje op het dak van de auto waarmee hij belangstellenden op avontuur nam door Den Haag. Voorbijgangers maakten chauffeur en bijrijders op verschillende manieren   attent op het blikje zonder zich ervan bewust te zijn dat het om een grap ging die bedoeld was om reacties uit te lokken. De avontuurlijke ontdekkingstocht door de Haagse binnenstad kreeg daardoor al onmiddellijk een bij toerbeurt ontspannen en hilarisch karakter.

Voor wie het nog niet wist: actuele kunst mag weer lekker ludiek, ongecompliceerd of prettig provocerend zijn zolang de lage drempels maar geen op zichzelf staand doel zijn. Dat laatste geldt zeker ook voor het blikje met hoge attentiewaarde op het dak van de auto. De relativerende werking ervan onderstreepte dat alles onvoorspelbaar is. Dat geldt ook voor vindingrijke artistieke ingrepen en menselijke reacties daarop.
Het project van Eric Von Robertson volgde geen vast scenario. De kunstenaar liet alle opties en mogelijkheden open. Uit de interactie en dialoog met de toeristen die het avontuur met hem aangingen, destilleerde zich vanzelf een reisprogramma. Voor mij had deze aanpak iets vertrouwds. Ik gebruik graag jonge kunstenaars als klankbord. Om te voorkomen dat ik als kunstrecensent en journalist vastloop in eigen meningen, (voor)oordelen en geconditioneerd kijkgedrag, neem ik vaak kunstenaars mee op mijn beroepsmatige bezoeken aan kunstmanifestaties en tentoonstellingen. Het mes snijdt naar twee kanten. Ik laat hen reflecteren op de kunst die we te zien krijgen en scherp zodoende mijn blik. Dat voorkomt beroepsblindheid en bevorderd een 'open mind'. Anderzijds laat ik hen ook door mijn ogen kijken.





De door Eric uitgedachte kaders sloten nauw aan bij de manier waarop ik zelf graag met hedendaagse kunst omga. De perfecte mix van ontmoetingskunst en belevingskunst kan interessante kruisbestuivingen en verrassende één-tweetjes opleveren, zeker wanneer beide partijen (kunstenaar en criticus) open staan voor elkaar. Dat laatste was zeker het geval toen ik op zaterdag 4 augustus op uitnodiging van het Bureau voor Hedendaags Avontuur met Eric in de auto stapte. Hoewel Den Haag zeker niet mijn 'backyard' is, ken ik de stad beroepshalve heel goed. Op mijn verzoek bezochten we daarom eerst de gerenoveerde Schilderswijk. We dronken Turkse koffie in een Turks koffiehuis. En omdat het evenement plaatsvond op één van de schaarse tropische dagen die Nederland jaarlijks ten deel vallen, reden we daarna naar het strand van Scheveningen voor een bescheiden lunch.
Hoofdzaak waren niet zozeer de activiteiten maar vooral de geanimeerde gesprekken die zich in en koffiehuis en op het Scheveningse terras ontsponnen. Eric is afkomstig uit Kansas City (VS) en woont al weer een tijdje in Nederland. Hij staat model voor de categorie 'global artists' die tegenwoordig het discours in de beeldende kunst bepalen. Wat mij vooral bevalt, is de behoefte aan communicatie en wereldoriëntatie die eigen is aan kunstenaars als Eric. Ik herinner me nog de jaren waarin kunstenaars botweg weigerden hun ivoren toren te verlaten en meenden dat critici geen geestverwanten maar tegenstanders waren. Wat een verademing om het gesprek aan te gaan met iemand die juist het gesprek zoekt en open staat voor opvattingen en meningen van anderen.
Hoewel ik het project van Eric meer beschouw als 'kunst gerelateerd' dan als 'autonome kunstuiting', vond ik het vooral aangenaam en zinvol omdat de vertrouwde aanpak in het verlengde ligt van de manier waarop ik als schrijver en kunstjournalist bij voorkeur met mensen omga: ongeconditioneerd en met open vizier, maar ook kritisch onderzoekend en met de nodige diepgang. Het klankbord werkte duidelijk naar twee kanten. Ik kreeg de gelegenheid om Eric (voor zover nodig) iets verder in te wijden in de kunstwereld, terwijl hij mij vooral nieuwsgierig maakte naar zijn komende tentoonstelling in W139 waar hij explicieter zijn visie zal ontvouwen. Ik verwacht dat hij me daarvoor zal uitnodigen.





De triggerfunctie die essentieel is bij kunstprojecten, heeft wat mij betreft zeker gewerkt. Ik hoop dat voor Eric hetzelfde geldt en dat de taalbarrière de dialoog niet al te zeer heeft belemmerd. Hoe dan ook: het project 'Become A Tourist In Your Backyard' heeft zijn katalyserende werk zeker gedaan. En ik werd gesterkt in mijn opvatting dat het zinvol is om samen met kunstenaars op te trekken in een wereld die om solidariteit vraagt. Dat lijkt me oneindig veel beter dan te opereren vanuit verschillende disciplines (kunstenaar versus recensent). Wij (dat wil zeggen: alle Erics en Wims die zich in de avontuurlijke kunstwereld begeven) zijn ervan overtuigd dat het betrekken van eigen stellingen of loopgraven alleen maar geestvernauwende en hinderlijke belemmeringen oplevert. Een aardig lesje voor wie dat nog niet wist.