Práatje?
Verlichting door een goed gesprek.
Oscar Prinsen

Vraag je je wel eens af wat zinvol is of wat iets voor jou betekent?
Kom dan een Práatje maken bij het Instituut voor de Loslopende Mens.
Het gaat 'goed' met Nederland, maar qua immateriële zaken staat er veel te veranderen. Door het wegvallen van traditionele achtergronden als religie, familie en verenigingsverbanden stellen mensen zich de vraag: Wie ben ik? Waar ben ik? En waar ga ik naar toe? Steeds meer mensen lopen los en zoeken naar een nieuwe invulling en richting in hun leven. De mens wordt steeds meer op zichzelf teruggeworpen en moet zelf keuzes maken. Eigen verantwoordelijkheid nemen zal steeds belangrijker worden maar dat is niet altijd even makkelijk. Daarom biedt het Instituut voor de Loslopende Mens een plek om daar over van gedachten te wisselen. In Den Haag zal de mobiele gesprekssetting "Práatje?" op verschillende plekken opduiken. Je kunt aanschuiven voor een zingevend gesprek. Oscar Prinsen zit klaar om met jou van gedachten te wisselen.





Data:
Vrijdag 15 juni
Zondag 17 juni
Zaterdag 30 juni

Lokatie:
Lange Voorhout,
Grote Marktstraat,
Plein, Paleistuin etc.

"Praatje"
Door Hans Nauta


Dure auto´s van gezagsdragers, de ijscokar, een zwarte koets, ze rijden recht op het zitje van Oscar Prinsen af, om net op tijd af te buigen, verder het Lange Voorhout op. Zelf zit hij in alle rust, want met zijn rug naar de verkeersstroom toe, op één van de klapstoelen naast de geparkeerde fiets, een opvallend groen-wit geverfde Raleigh Suberb, nog zonder reflector maar mét handige koker voor de paraplu.
 ,,Biertje?'', is de meestgehoorde opmerking van voorbijgangers die zijn huisstijl herkennen. Maar drank heeft Prinsen niet in de aanbieding. Wel een 'Práatje?' Waarna een flink aantal meteen verklaart helemaal geen probleem te hebben om te bespreken, opgelucht haast, omdat ze misschien ook niet durven, zo´n gesprek met een vreemde.
´Ik wil u een praatje aanbieden.´
´Waar gaat dat dan over?´
´Nou, over wat u bezighoudt.´
´Maar ik zit helemaal nergens mee.´
´Dat hoeft ook niet, je bent mens en denkt over dingen na, het is net waar je middenin zit.´
Soms ontstaat het dan als in een vingerknip. ,,Heb je zomaar een gesprek.''
De remmende angst. Op festivals als Lowlands herkent Prinsen het fenomeen als hij met zijn ´Human Embracer´ oftewel knuffelpak rondloopt. Een innige omhelzing met een wildvreemde vereist natuurlijk ook enige moed. Maar angst voor een praatje? ,,Wie wil er nu niet over zichzelf praten? Dit gesprek is ongeconditioneerd en anoniem. Als je iets hebt meegemaakt en er niemand in de buurt is, is het toch leuk om verslag te doen, om het te delen?'' Want al doen reclames ons anders geloven: sms, mms en i-phone halen het niet bij menselijk contact.





Prinsen durft dat contact wel aan te gaan, bang is hij hooguit voor teken die uit de loofbomen zouden kunnen vallen. De stoeltjes markeren de ruimte, het speelveld van de ontmoeting. Zijn open gezicht, nieuwsgierige ogen en oprechte interesse zijn goedgeoliede instrumenten. Niet dat een praatje altijd op gang komt: lastig is het bijvoorbeeld als man of vrouw verderop staat te wachten met een volle boodschappentas. Maar ook komt het voor dat de gesprekspartner opeens met betraande ogen tegenover hem zit. Dat een gezellig Práatje over vandaag de dag zomaar een biecht wordt, in de open lucht. Therapeutisch of verlichtend.
´Goh, moet ik opeens praten, dat doe ik normaal nooit. Ik luister altijd alleen maar´, hoort Prinsen wel eens. ,,Dan komen er dingen boven die nooit hardop zijn uitgesproken.'' Een jongen die met een vriendengroep op pad is, vertelde dat het niet zijn soort vrienden zijn. Hij voelt zich niet thuis in de groep, maar het alternatief, alleen zijn, bevalt nog minder. Een vrouw ziet haar kind niet meer, schoonzus houdt haar tegen, oma is betrokken, en hoe het weer goed komt weet ze niet. ,,Ondertussen komen drie andere kinderen aandacht tekort doordat moeder zich op het verloren kind richt. ,,Het goede lijdt altijd onder het kwade.''
Prinsen probeert een gevoel te krijgen voor deze tijd. ,,Ik zoek nieuwe tendensen, om die weer een vorm te geven. Wat leeft er, wat houdt mensen bezig, wat vinden ze belangrijk. Dat velen het gesprek aangaan, bewijst dat er behoefte aan is." Hij hoort persoonlijke verhalen en zoektochten van mensen die niet weten wat ze willen, met hun werk, of met hun leven. ,,Individu, maatschappij, mensheid, wereldorde, of nog hoger, spiritualiteit, algemene verbondenheid... Ik zie het leven als een totaal, het moet compleet zijn.'' Interessant vindt hij het punt waarop spiritualiteit en westers gedachtengoed elkaar kruizen, en kunnen samenzijn.



,,Vroeger was het makkelijk. Je had de kerk, de vereniging, de familie, je wist wat publiek en wat privé was, of goed en kwaad. Nu we individualistischer zijn geworden, zit je soms opgesloten in jezelf. Mensen moeten hun eigen leven vormgeven, en dat is heel mooi, maar ook heel moeilijk. Dat is mijn grote vraag: kan de mens zonder houvast. Of heeft de meerderheid toch een instituut of een groep nodig die hun waarden en normen bepaalt?"
Zelf redt hij het wel alleen. ,,Maar ik heb ook mijn eigen ding gebouwd. Dan zou iedereen dat moeten doen." Want lid worden van zíjn eigen instituut, het Instituut voor de Loslopende Mens, dat mag verder niemand. ,,Een sekte kan het dus nooit worden."
Hij noemt zichzelf Zijn-vormgever. Wat laat Prinsen over veertig jaar na, behalve zijn kostuums, de fiets, foto´s en zijn gepoetste bril in een vitrinekast? ,,Dat is onbelangrijk. Ik geloof dat kunstenaars in deze tijd een rol kunnen spelen in de maatschappij. Creativiteit zoeken, bijdragen aan de zoektocht naar richting. Er is weinig kunst die daar op inspeelt."
De Therapeuterette, Biechterette en Gesprekkerette waarmee zijn Instituut voor de Loslopende Mens vorm kreeg, zijn nog in gebruik. Maar hij wordt steeds mobieler. ,,Op een gegeven moment bleef ik maar zeulen met die gesprekscabines...'' Práatje? is dankzij de fiets moeiteloos te vervoeren. Nog mobieler is de nieuwe vinding, een rugzak waarmee hij het land in kan trekken. Een moderne Che Guevarra, de baret staat al op zijn hoofd. ,,Of beter nog: de Heilsoldaat: vrijheidsstrijder voor persoonlijke groei en bewustwording."